Achterstallig onderhoud in huis, outdated?

Outdated huis met achterstallig onderhoud; zou je zo je ouderlijk huis beschrijven?

Hoe aantrekkelijk is een dergelijk huis in verkoop?

Als klein kind had ze al een enorme vrijheidsdrang.

Ze kwam uit een gezin van vier en was als jongste de grootste vrijbuiter. Uiteraard hadden haar twee broers en oudere zus voor haar het pad al enigszins geplaveid. Dat betekende dat zij van haar ouders veel meer vrijheid kreeg dan de oudste drie bij elkaar. Zij maakte daar dankbaar gebruik van.
Naar mate ze ouder werd leerde ze steeds beter verantwoording dragen voor wat ze deed, ze werd ook wel wat serieuzer. En toch…de vrijheidsdrang bleef. Ze vond het heerlijk om sociale contacten te hebben, maar wilde in geen enkel opzicht zich afhankelijk voelen van anderen. Ze had altijd wel een of ander baantje waarmee ze niet alleen haar eigen studie betaalde, maar ook de gezellige dingen in het leven kon veroorloven.

Voor haar studie kunstgeschiedenis regelde ze veel buitenlandse studiereisjes. En op jonge leeftijd had ze al veel wat van de wereld gezien. Dit had haar rijker gemaakt. Niet in financieel- , wel in geestelijk opzicht; die ervaringen nam niemand haar nog af.

Achterstalligonderhoud

achterstalligonderhoud-tuin

 

Na haar studie ging ze samenwonen met haar toenmalige vriend. Ongepland werd ze zwanger en ze trouwden. Er kwamen er nog twee: naast haar werk dus jaren van topdrukte waarin vrijheid een woord bleek uit een woordenboek. Inmiddels zijn haar drie kinderen al jaren geleden uitgevlogen. Tijd voor een nieuw leven vond ze. De liefde voor haar man was inmiddels uitgeblust. Scheiding gaf haar nieuwe vrijheid. Hij vertrok en zij kon in hun woning blijven. Twee maanden later, geheel onverwachts, overleed hij aan een hartstilstand; veel te jong.

Hoe groot haar wereld vroeger ook was, zo klein was deze tegenwoordig. Haar oude lichaam liet het steeds verder afweten; haar botten stram, haar spieren verkrampt. Het lukt haar al tijden niet meer om haar huis bij te houden. Binnen werd gelukkig het meeste schoon gehouden door iemand van de thuishulp organisatie. Maar haar tuin veranderde in een wildernis, het schilderwerk van jaren terug en allerlei kleine gebreken werden niet meer gerepareerd. Dit alles had ze niet meer in het vizier. Als ze dan wordt gewezen op het achterstallig onderhoud, door bijvoorbeeld haar zonen, dan bits ze die af. Eigenlijk schaamt ze zich: van zelfstandig naar niet meer kunnen, lastig.

Haar dochter was al een paar jaar bezig om haar te motiveren naar een verzorgingstehuis te gaan. Hoe haalde het wicht het in haar hoofd? Dat zou regelrecht haar dood betekenen! Nee, ze wilde gewoon in dit huis blijven wonen. Hier had ze nog alle zeggenschap over haar leven, zo voelde het. Dat ze met haar zwakke broze rug nog maar moeilijk boven kwam moest dan maar.

ouderlijk-interieur-2

Haar hulp heeft het eind vorig jaar bij haar aangezwengeld: hoe zou ze het vinden om bij de gemeente een traplift aan te vragen? Zou dat het leven voor haar dan niet veel dragelijker maken? En misschien nog extra steunen op de badkamer en het toilet? Eerder had ze er niet aan willen toegeven, maar nu was er de acceptatie dat haar lichaam aan het aftakelen was.

Vorige week is er iemand van de gemeente komen praten over de aanvraag traplift. Er werden allerlei vragen gesteld en ook het huis werd goed bekeken. Naast het installeren van de traplift bleek een grondige renovatie van de elektra noodzakelijk om aan de eisen van veiligheid te voldoen. Kortom alles zeer ingrijpend. Veel kwam ter sprake, ook eventueel verhuizen naar een verzorgingstehuis. De gemeenteman vertelde over het nieuw gebouwde tehuis in het dorp, zijn moeder had daar een kleine appartement gekregen, geheel nieuw. Alles gelijkvloers en met de lift naar de recreatiezaal waar ze intussen al veel nieuwe mensen had ontmoet. Haar isolement was doorbroken en ze was helemaal opgebloeid. Het woord Eenzaamheid viel…. dat inzicht doorboorde als een enorme dolkstoot rechtstreeks haar hart …..au, dat deed gemeen pijn! Ook zag ze ineens hoe out dated haar huis eigenlijk op anderen moest overkomen… Zei had het retro genoemd maar eigenlijk….

Gek genoeg, voelde ze ineens geen aversie meer tegen het verzorgingstehuis. Ze realiseerde zich dat ze sociale contacten begon te missen. En haar kinderen konden ook niet iedere week komen.

Ze kreeg een week de tijd om het gesprek te laten bezinken en een beslissing te nemen. Eigenlijk wist ze het al, laat die traplift maar zitten….. Ze zal kiezen voor het verzorgingstehuis.

Hoe het nu verder moet met haar huis vraagt ze zich af. Want laten we eerlijk zijn: wie wil er nu in zo’n verwaarloosde woning nog wonen? Haar vriendin had een paar jaar geleden ook al zo’n moeite gehad haar huis te verkopen en dat huis was nog geen tien jaar daarvoor geheel opgeknapt. Haar oudste zoon heeft haar gerustgesteld. Hij gaat het regelen. Laatst zag hij op facebook een advertentie van Hulplijn Vastgoed. Daarin zag hij de term ontzorgen; hierdoor raakte hij direct getriggerd. Want dat is wat zijn moeder nodig heeft: ontzorging! Hij voorzag dat de woning te koop zetten bij een makelaar niet veel kans van slagen had. Hulplijn Vastgoed pakt het heel anders aan las hij. Daar worden creatieve methoden ingezet….. hij is heel benieuwd wat de adviseurs van Hulplijn Vastgoed voor zijn moeder kunnen betekenen.

Als zijn moeder definitief kiest voor het verzorgingstehuis, zal hij direct het contactformulier van Hulplijn Vastgoed invullen. Hoe eerder alles geregeld en afgehandeld, des te beter voor alle partijen.

Laat Hulplijn Vastgoed je helpen met creatieve oplossingen voor de verkoop van je outdated ouderlijke woning