ONMOGELIJKE ERFENIS
ONMOGELIJKE ERFENIS
Enigszins verdoofd nog door verdriet maak ik een ronde door het huis, mijn ouderlijk huis.
Wat een avonturen heb ik daar als kind zijnde beleefd, vooral op de grote zolder. Mama had daar ooit een grote kist neer gezet met allerlei verkleedspullen. Mijn zus en ik nodigden altijd veel buurtkinderen uit. Zij waren ons publiek en samen voerden we dan hele toneelstukken op.
Ook vonden we het heerlijk om hutten te bouwen van de zware wollen dekens die in een andere kist lagen.
Papa was drie jaar geleden al overleden en daar had onze moeder veel onder te lijden. Het lijkt wel alsof ze door haar verdriet eigenlijk niet meer verder wilde leven. Toch heeft ze nog drie jaar lang in het huis gewoond. Op het laatst kwam er 3x daags een wijkverpleegkundige. Ze weigerde om naar een verzorgingstehuis te gaan.
Het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan. Het meubilair dat in de jaren 70 zo modern was, ziet er nu hopeloos ouderwets uit. Daar in de serre staat nog dat ronde rotantafeltje met die leuke kuipstoeltjes, ook van rotan. Een kussen erin was echt noodzakelijk anders kreeg je een houten kont.
En in de woonkeuken die grote stevige eikenhouten tafel waar je met z’n 8-en aan kon zitten. We hadden dan ook altijd vaak vriendjes en vriendinnetjes over de vloer die graag bleven mee eten. Het was altijd een gezellige boel.
De groene plavuizen vloer vond mama altijd zo praktisch in de woonkeuken en dat deed ook zo warm aan. In de woonkamer beige tapijt, dat voelde zo aangenaam als je op blote voeten liep.
In al die jaren was er amper nog iets aan de inrichting veranderd. Ik realiseerde me, dat ondanks mijn mooie herinneringen, ik dit huis ook heel graag wilde loslaten. Het voldeed niet meer aan de hedendaagse maatstaven van mooi, laat staan dat het makkelijk verkoopbaar zou zijn.
Gisteravond heb ik nog tot laat met mijn zus geskyped. Zij woont samen met haar man en mijn twee neefjes 120 kilometer verder op. Over twee weken komt ze een weekend bij me, zodat we alle persoonlijke spulletjes kunnen uitzoeken en afstemmen wat we door het kringloop laten ophalen.
Ik vind het fijn dat ze komt, dat geeft me het gevoel dat ik er toch niet helemaal alleen voor sta.
Ze vertelde me dat ze een advertentie had gezien van Hulplijn vastgoed. Die zouden ons vast kunnen helpen om snel van het huis af te komen. Een groot voordeel: er zit geen hypotheek meer op.
Morgen vul ik het contactformulier in.
Klik hier voor een afspraak!Bespreek uw mogelijkheden
met één van onze experts in een gratis eerste consult
Wij staan klaar om u te helpen met uw huis probleem.
Wilt u vaker een blog lezen van hulplijn vastgoed? Schrijf u dan in voor onze nieuwsbrief:
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.