Van familie woning naar verzorgingstehuis
Wanneer is het juiste moment voor een verzorgingstehuis?
Wat te doen als de woning niet modern meer is of zelfs gebreken heeft?
Ooit moest ze een mooie statige dame zijn geweest, ongetwijfeld.
Nu was ze klein en omdat ze enigszins kromgebogen liep, leek ze nog veel kleiner.
Haar grijze haar droeg ze bovenop haar hoofd in een knotje. Iedere dag als ik naar school liep, kwam ik langs haar huis. Zij stond voor het raam en zwaaide; ik zwaaide vrolijk terug.
Ik was een kind en had geen weet van leeftijden, behalve dat opa’s en oma’s wel heel oud moesten zijn. Vrolijk en onbekommerd als ik plukte ik bloemen die ik bij de voordeur aan haar gaf, “voor u mevrouw, omdat u iedere dag naar me zwaait”. Mijn moeder dacht dat mevrouw van Vliet begin 80 was. Ze was al jarenlang weduwe en woonde nog steeds in dat mooie grote huis. “Je bent een lichtpuntje voor mevrouw van Vliet” zei mijn moeder eens. Zelf had ze geen kleinkinderen, haar enige zoon woonde ver weg . Gelukkig bezocht hij haar zeker eens per maand.
Op een dag gebaarde ze me vanachter het raam dat ik moest komen. Ze deed de voordeur open en vroeg me of ik mama wilde vragen of we samen bij haar een kopje thee kwamen drinken. Want ze had ons iets belangrijks te vertellen. Een half uur later zaten we in de rommelige, maar gezellige huiskamer van mevrouw van Vliet. Ze had een mooie bloemetjes theepot met bijpassende kopjes. Terwijl ik van het biscuitje kleine stukjes knabbelde, vertelde ze dat zij over twee weken zou verhuizen.
Het huis was veel te groot voor haar; iedere dag koken lukte haar niet meer. Ze kreeg steeds meer ouderdomsgebreken. Haar zoon was afgelopen zondag nog bij haar; hij was degene die het had aangekaart. Het zou veel beter zijn als zij naar het verzorgingstehuis zou gaan in zijn stad. Ze zou dan gezellig met de medebewoners de maaltijden nuttigen. En bij nood kon ze op de knop drukken, zodat er snel hulp zou zijn. Dat leek hem toch een stuk veiliger. Bijkomend voordeel: hij kon haar vaker bezoeken.
Het bleek dat haar zoon al een half jaar geleden haar had ingeschreven bij het verzorgingstehuis. En nu was er plek voor haar. Ze had erg aan het idee moeten wennen, vooral dat ze straks veel minder ruimte zou hebben. Maar ze realiseerde zich dat haar zoon het goed met haar voorhad. Op maandag heeft ze hem gebeld en gezegd dat zij akkoord ging met zijn plan. Hij zou alles voor haar regelen, ze hoefde zich nergens druk om te maken.
“Maar…. hoe moet het met het huis”, had ze hem gevraagd, en ”Waar laten we al mijn spullen?”
Het huis kwam te koop via een makelaar. Eentje die ze vertrouwde en haar belangen goed zou behartigen. De dag na de verhuizing, werd haar woning leeggehaald door een opkoper. Toen wij twee jaar later zelf gingen verhuizen, stond het huis nog steeds te koop; het onkruid groeide welig.
Wat zou het toen handig zijn geweest als Hulplijn Vastgoed al had bestaan. Nu stond de woning via de makelaar een eeuwigheid te koop. Er was behoorlijk wat achterstallig onderhoud en daarom bleek er weinig animo te zijn voor het huis. De tuin werd niet meer onderhouden waardoor het gehele pand steeds onaantrekkelijker werd.
Gelukkig kan Hulplijn Vastgoed tegenwoordig in dit soort gevallen helpen. We luisteren goed naar uw wensen en persoonlijke situatie; we zijn gewend om buiten de kaders te denken. We ont-zorgen daar waar nodig, dus ook met beheer van uw woning en het onderhoud van de tuin.
Gaan uw ouders naar een verzorgingstehuis of misschien uzelf? En weet u niet wat u met uw woning aan moet? Wilt u weten welke mogelijkheden wij zien voor uw woning? Twijfel niet langer en neem snel contact met ons op.
Laat Hulplijn Vastgoed u helpen met ont-zorgen en uw huis (snel) een nieuwe bestemming te geven…
Klik hier voor een afspraak!Bespreek uw mogelijkheden
met één van onze experts in een gratis eerste consult
Wij staan klaar om u te helpen met uw huis probleem.
Wilt u vaker een blog lezen van hulplijn vastgoed? Schrijf u dan in voor onze nieuwsbrief:
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.